Present Continuous

 Czas Present Continuous to czas teraźniejszy ciągły i zarazem jeden z pierwszych czasów, które poznajemy ucząc się języka angielskiego. Chociaż tak samo jak czas Present Simple, również i Present Continuous jest czasem teraźniejszym, obu tych czasów używa się w zupełnie różnych sytaucjach. 

ZASTOSOWANIE

Czasu Present Continuous używamy do mówienia o:

• 
  czynnościach dziejących się w momencie mówienia (najczęstsze zastosowanie czasu Present Continuous);
• czynnościach o charakterze tymczasowym, które dzieją się w bieżącym okresie, lecz niekoniecznie w momencie mówienia;
• planach na nieodległą przyszłość, co do których poczyniono już pewne kroki (pomimo, że jest to czas teraźniejszy);
• zachowaniach irytujących lub niebędących stałą cechą charakteru. 

Czas ten łączy się często z takimi wyrażeniami jak: now, at the moment, today.

KONSTRUKCJA

Czas Present Continuous składa się z dwóch charakterystycznych elementów: czasownika to be odmienionego w czasie teraźniejszym przez osobę oraz czasownika z końcówką -ing. 

Poniżej przypominamy odmianę czasownika to be przez osoby:

I                                    am

You                               are

He/She/It                      is

We                                are

You                               are

They                             are

Zdania twierdzące:

Podmiot    +    to be    +    czasownik+ing    +    reszta zdania

Przykłady:

I am cooking dinner.        -     Ja gotuję obiad.

My father is fixing the car.    -     Tata naprawia samochód.

We are going to London.    -    My jedziemy do Londynu.

Uwaga!

Pamiętaj, że czasownik to be można stosować także w formie skróconej:

I am → I'm

she is → she's

you are → you're

Przeczenia:

Przeczenie w czasie Present Continuous tworzy się poprzez dodanie not do czasownika to be, np. am not, is not (=isn't), are not (=aren't). Reszta konstrukcji pozostaje bez zmian względem zdań twierdzących. 

Przykłady:

I am not cooking dinner.        -    Ja nie gotuję obiadu.

My father is not (isn't) fixing the car.     -     Mój tata nie naprawia samochodu.

We are not (aren't) going to London.    -    My nie jedziemy do Londynu. 

Pytania:

Pytania w czasie Present Continuous tworzymy przy pomocy inwersji, co w praktyce oznacza, że musimy zamienić miejscami podmiot oraz operatora (czasownik pomocniczy - "to be").

Przykłady:

I am cooking dinner.    →     Am I cooking dinner?

My father is fixing the car.    →    Is my father fixing the car?

We are going to London.    →    Are we going to London?

Tworząc pytania szczegółowe (wh-questions) należy wstawić na początek zdania słówko pytające (np. why - dlaczego, what - co, who - kto, where - gdzie, when - kiedy, how - jak, itd.), a później zastosować szyk zdania taki sam jak powyżej.

Przykłady:

What am I cooking?    -    Co ja gotuję?

What is my father fixing?    -    Co naprawia mój tata?

Where are we going?    -    Gdzie jedziemy?

FORMA -ING CZASOWNIKA

Tworzenie czasowników z końcówką -ing jest na ogół bardzo proste. Wystarczy dodać rzeczoną końcówkę do podstawowej formy czasownika.

Przykłady:

read    →    reading

talk    →    talking

Istnieją jednak pewne sytuacje, gdy oprócz dodania końcówki konieczne są pewne modyfikacje czasownika.

• czasowniki zakończone na -e: 

Przed dodaniem końcówki -ing należy usunąć literkę -e

Przykłady:

write    →    writing

have    →    having

• czasowniki zakończone na -ie:

Przed dodaniem końcówki -ing należy zamienić litery -ie na -y

Przykłady:

lie    →    lying

die    →    dying

• jednosylabowe czasowniki zakończone zbitką literową spółgłoska+samogłoska+spółgłoska, w których ostatnią literą nie są "w" ani "x":

Przed dodaniem końcówki -ing należy podwoić ostatnią literę

Przykłady:

sit    →    sitting

put    →    putting

• dwusylabowe czasowniki zakończone zbitką literową spółgłoska+samogłoska+spółgłoska, w których akcent pada na drugą sylabę:

Przed dodaniem końcówki -ing należy podwoić ostatnią literę

Przykłady:

begin    →    beginning

forget    →    forgetting

CZASOWNIKI STATYCZNE I DYNAMICZNE

W języku angielskim czasowniki możemy podzielić również na statyczne (stative verbs) - czasowniki opisujące stany - i dynamiczne (dynamic verbs) - czasowniki opisujące czynności. Te pierwsze charakteryzują się tym, że nigdy nie występują w czasie continuous. Zaliczyć do nich możemy:

• czasowniki wyrażające emocje oraz uczucia: np. love, like, hate
• czasowniki określające stan umysłu oraz stan wiedzy: np. know, understand, believe
• czasowniki wyrażające doznania zmysłowe oraz postrzeganie: np. smell, taste, see
• czasowniki wyrażające chęci i wolę: np. would like, want, prefer

Należy przy tym być ostrożnym, gdyż istnieją czasowniki (np. have, taste, think, see), które w zależności od znaczenia w zdaniu mogą zachowywać się jak czasowniki statyczne lub jak dynamiczne. 

Jeśli chcielibyście, abym rozwinęła temat czasowników statycznych i dynamicznych w osobnym wpisie, dajcie proszę znać w komentarzach! 

See you!

EnglishLove 💙